To σοβιετικό όχημα «Lunokhod 1», τύπου ρόβερ, προσγειώθηκε στη Σελήνη στις 17 Νοεμβρίου του 1970, έχοντας καλύψει απόσταση 10 χλμ κατά τη διάρκεια της 10μηνης αποστολής του. Η τελευταία του επικοινωνία με τη Γη και τους χειριστές του στη Σοβιετική Ένωση ήταν στις 14 Σεπτεμβρίου του 1974, οπότε και χάθηκαν τα ίχνη του.
40 χρόνια μετά, το «ξεχασμένο» όχημα, εντοπίστηκε από Αμερικανούς ερευνητές και αναμένεται να βοηθήσει εκ νέου στις επιστημονικές μελέτες.
Το όχημα διαθέτει στο πίσω μέρος του έναν ανακλαστήρα (κάτοπτρο), που μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμος στη διεξαγωγή μετρήσεων μέσω αποστολής ακτίνας λέιζερ από τη Γη και αντανάκλασής της από το κάτοπτρο του οχήματος.
Την μέθοδο αυτή έχουν ήδη εφαρμόσει οι αστρονόμοι με ανάλογους ανακλαστήρες που ορισμένες σεληνιακές αποστολές έχουν αφήσει στο φεγγάρι.
Τρία κάτοπτρα άφησαν οι αποστολές «Απόλλων» και ένα βρίσκεται στο πίσω μέρος του ρομποτικού οχήματος τύπου-ρόβερ «Lunokhod 2», που διαδέχτηκε το πρώτο «Lunokhod», Τώρα, ήρθε η ώρα να ενεργοποιηθεί ξανά ο ανακλαστήρας του αρχικού «Βέλους 1».
Ο δορυφόρος LRO της NASA εντόπισε, τον Μάρτιο, το «Lunokhod 1» στην επιφάνεια της Σελήνης προσδιορίζοντας το ακριβές στίγμα του.
Ομάδα αμερικανών επιστημόνων του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, υπό τον Tom Murphy, έστειλαν τώρα μια ακτίνα λέιζερ στη Σελήνη και μέσα σε ελάχιστα λεπτά πήραν σήμα επιστροφής, καθώς με επιτυχία η ακτίνα ανακλάστηκε στο κάτοπτρο του «Βέλους 1» και επέστρεψε στη Γη.
Σε σχέση με τα υπόλοιπα κάτοπτρα που επίσης βρίσκονται στη Σελήνη, το πλεονέκτημα του «Βέλους 1» είναι ότι βρίσκεται κοντύτερα στην άκρη της πλευράς του φεγγαριού που «βλέπει» τον πλανήτη μας, σε σχέση με κάθε άλλο κάτοπτρο.
Το γεγονός αυτό καθιστά πολύτιμο το «Βέλος 1» για την μέτρηση και της παραμικρής ταλάντωσης της Σελήνης, κάτι που θα βοηθήσει στην μελέτη της εσωτερικής δομής της.